سهیل عربی در صفحه شخصی خود نوشت :
«به خانه بر می گردم، نزد همراهانم در زندان، خوشا کنار دادخواهان دربند نفس کشیدن
دنیای بیرون از زندان، دنیایی زشت تر از داخل زندان بود، شکنجه گران این بیرون فقط لباس زندانبانی بر تن ندارند، وگرنه هزاربار از شکنجه گران درون زندان بی رحم ترند، تنها دلخوشیم این بود که دخترم را ببینم، که نگذاشت …من اینجا، در دنیای بیرون از زندان بیشتر حس شکنجه شدن دارم …
این بیرون به من نمی سازه، ولی این بار بدتر از قبل شما شکنجه گرها را آزار می دهم
شما با تمام موشک ها، گلوله ها، زندان ها و چوبه های دارتان، حریف قلم من نبودید و نخواهید شد.
پس
جنگ
جنگ تا رهایی»سهیل را به جرم آزاد اندیشی زندان کردند. تحت فشارهای مداوم ، همسرش را از او جدا کردند و او را در تمام این سالها از دیدن تنها دخترش بی نصیب کردند. طی هشت سال بارها و بارها برای سهیل با پاپوش دوزی پرونده سازی کردند. اما سهیل نه تنها سر خم نکرد بلکه در زندان و همچنان پس از آزادیش شجاعانه چون سرو ایستاد و سخن گفت. از زندان، زندانیان سیاسی و خانواده هایشان و شکنجه هائی که بر آنها اعمال میشود، از شرایط ناسالم و غیر انسانی زندانها و و علیه اعدام گفت و صدای زندانیان سیاسی شد.

سهیل عربی، زندانی سیاسی سابق از احضار به زندان برای سپری کردن دو سال محکومیت تازه خبر داد و نوشت، در حالی برای سپری کردن این حکم احضار شده است که قاضی احمدزاده، قاضی صادر کننده این محکومیت به دلیل ارتکاب جرائم مالی بازداشت شده است.

براساس رأی بیدادگاه ضد  انقلاب ، سهیل عربی پیشتر توسط شعبه ۲۶ بیدادگاه ضد انقلاب تهران  قاضی ایمان افشاری از بابت اتهام “نشر اکاذیب به قصد تشویش اذهان عمومی به وسیله سامانه های مخابراتی” به ۲ سال حبس تعزیری، پرداخت ۵ میلیون تومان جزای نقدی، لزوم کسب مجوز از مقام قضایی به منظور خروج از کشور به مدت ۲ سال و ۲ سال حضور فصلی در دفتر نظارت و پیگیری ضابطین محکوم شده است.