«چراغ انسانیت و دادخواهی خاموش‌شدنی نیست»

نامه سرگشاده چهار زندانی سیاسی زندان رجایی‌ شهر در اعتراض به بازداشت ناهید شیرپیشه، مادر جاویدنام پویا بختیاری از جانباختگان اعتراضات سراسری #آبان۹۸

خون به ناحق ریخته جگر گوشه‌اش،او را بی‌تاب و سرگشته هر روز به این سوی و آنسوی می‌کشاند تا شاید با دادخواهی فرزند دلبندش، با تمام زخم‌های زمانه، دل پردرد او تسکین یابد.
اما تو با لشکرکشی و یورش و شکستن درب خانه‌اش او را با غُل و زنجیر به اسارت بردی.

با چه رویکرد و با کدام هدف به خانه ناهید شیرپیشه، مادر زنده‌یاد پویا بختیاری یورش بردید؟ می‌خواهید چه چیز را اثبات کنید؟ فرا قانونی بودن‌تان را؟ با نقض آشکار حقوق شهروندی، قدرت‌تان را به رخ مادران بی‌دفاع می‌کشید؟

آیا عدل و حقوق بشر اسلامی‌تان این است؟ بگذارید مادران با داغ عزیزان خود بسوزند و بسازند. قدرت در عشق و محبت و مهرورزی است، نه در نفرت و کینه و سرکوب و کشتار و زندان.
چهل‌و‌سه سال به بیراهه رفتید،

چپاول کردید و کشتید و سینه سپر کردید؛ به کجا رسیدید؟ چطور نفهمیدید زبان مردم و کنشگران و دادخواهان، زبان خشونت و زور نیست؟
بس است!
تمام کنید!

دست از سر مردم نجیب و شریف ایران بردارید.

ناهید شیرپیشه، مادر دادخواه و جگر سوخته را فوراً از زندان آزاد و با احترام به خانه‌اش بازگردانید.

اَمرداد ۱۴۰۱

آرشام رضایی
رضا محمد حسینی
زرتشت احمدی راغب
علی موسی نژاد فرکوش