پانته آ بهرامی سخت کوشید و سخت زندگی کرد. بخاطر انسانیت و حقوق مردم، زنان و کودکان کار و خیابان، به زندان رفت. مجبور به رفتن به تبعید شد. باسختی و دلاوری دو دکترا گرفت. از زندگی مردم و زنان، از پرستارها، از کارگران، از بازنشسته ها، از کودکان کار وخیابان نوشت. فیلم ساخت. از پرندگان بلند پرواز دهه شصت! نمایشگاه عکس گذاشت.
کار کرد، کار کرد، کار کرد و بیمار شد.
در اوج بیماری هم تسلیم نشد. کار کرد و کار کرد و دلاورانه درد کشید. درد کشید و پرواز کرد و به ذرات هستی پیوست. پانته آ بهرامی با کوشش هایی که کرد جاودان شد. انسان هایی مثل پانته آ بهرامی نباید فراموش شوند.
@mansoor1999
،روشنفکری متعهد در اول مارس ۲۰۲۲ با دنیایی پر از امید به تغییر و تحول متاسفانه درگذشت. آشنایی، شناخت و دوستی من از او با مصاحبه هایی در فیلم مستند «من عاشقانه زیسته ام» آغاز شد. مستند «من عاشقانه زیسته ام» بازگویی روایتهای زنان زندانی سیاسی از رژیم دیکتاتوری سلطنتی شاه تا دیکتاتوری جمهوری اسلامی است. او با ساخت مستندهای دیگر و همچنین نوشته هایش دردها و رنجهای مردم ایران را منعکس می کرد.
فقدان او را به همه آزادیخواهان و خانواده او تسلیت می گویم. یادش مانا.