بهروز وثوقی، بازیگر برجسته و در تبعید سینمای ایران در پیامی به مناسبت نوروز و سال نو در صفحه اینستاگرام خود نوشته: «هم‌وطنان عزیزم، در آستانه نوروز باستانی، خود را موظف به تبریک‌گویی می‌دانم. طی چهل و اندی سال که از هجرت از وطنم می‌گذرد، در آرزوی دیدار شما در این غربت غریب می‌سوزم و می‌سازم. از اینکه در این مدت مدید من را فراموش نکرده‌اید، سپاس‌گزارم و دست همه شما را می‌فشارم و روی‌تان را از دور می‌بوسم. امیدوارم در سال جدید و آغاز قرنی نو، شانه‌های خم‌شده از بار سنگین اقتصادی و حکومتی جهل و ظلم و جور آزاد گردد و شما هم‌وطنان عزیزم با آزادی بیشتر زندگی کنید. برترین خبر برای من این است که بچه‌های وطنم برای سیر کردن شکم‌شان به جای ظرف‌های زباله‌ در یخچال دنبال غذا بگردند و به جای کارتن در رختخواب بخوابند. آن روز هم تولد من است هم عید من. برای همه هم‌وطنان عزیزم امید بهروزی و سلامتی آرزو دارم. عید همگی شما مبارک. مخلص همیشگی شما بهروز وثوقی.»

من آرزو دارم به هرحال برگردم به وطن، حتی اگر شده در آخرین لحظات زندگی‌ام که من برگردم و آن مملکت را دوباره ببینم و آن مردم را دوباره لمس کنم، این بزرگ‌ترین آرزوی من است. بعد از آن دیگر راحت سرم را می‌گذارم زمین و می‌روم
.
این تنها آرزویی است که دارم، فکر می‌کنم آرزوی خیلی بزرگی است. غیر ممکن هست ولی ممکن هم هست که بشود و اتفاق بیفتد، من بهش فکر می‌کنم که ممکن شود

من اگر بتوانم ایران بیایم و عمرم اینقدر باشد که بتوانم برگردم آنجا، اول می‌روم سر قبر مادرم. برای اینکه مادرم را خیلی دوست داشتم و متاسفانه وقتی من نبودم فوت کردند.
.
وقتی که آقای خسرو شکیبایی آمد سانفرانسیسکو من بردمش به آلکاتراز
برای اینکه در حقیقت من هم در زندانم حالا در زندان وسیع‌تر، وقتی که آدم در مملکت خودش نیست و آن چیزی که خودش دلش می‌خواهد داشته باشد، آن کاری که دوست دارد انجام بدهد و در مملکت خودش نیست، می‌شود زندان دیگر، حالا ممکن است این زندانی، آزادی عمل بیشتری داشته باشد ولی به هر حال زندانی است
.