✍️این فیلم (صرف نظر از الفاظ نامناسبی که در آن گفته می‌شود) نشان می‌دهد که دانشگاه آزاد، واحد علوم و تحقیقات بوشهر پایان‌نامه‌های دانشجویان این دانشگاه را به عنوان ضایعات کاغذی فروخته است!
در فیلم کارگری که فیلم گرفته به دانشجویانی که سرمایه و پول و وقت و عمرشان را صرف گرفتن مدرک دانشگاهی کرده‌اند می‌خندد که البته بیشتر جای گریه دارد.

اما سوال این کارگر درست و اساسی است. این دانشجویان که دانشگاه برای مدرک آنها ذره‌ای اعتبار و ارزش قائل نیست، کجا هستند و چه می‌کنند؟

آیا در این دانشگاه علمی تولید شده؟ آیا تولید علمی کیلویی بوده و کیلیویی فروخته شده یا فقط کاغذ‌های پایان‌نامه‌ها را کیلویی به عنوان «ضایعات» می‌فروشند؟
تاسیس چنین دانشگاه هایی چه سرانجامی برای کشور داشته؟ فارغ‌التحصیلان آن الان کجا هستند و چه می‌کنند؟

واقعیت این است که نخبگان دانشگاهی راهشان را به هر روشی که ممکن بود باز کردند تا خودشان را از منجلاب فساد اداری و تبعیض و رانت‌خواری نجات دهند و به مراکز علمی و تحقیقی یا صنعتی سایر کشورها برسانند. آنها که ماندند یا قربانی تبعیض و رانت و فساد اداری‌ هستند یا ناچار شده‌اند از خیر مدرک دانشگاهی و تحصیل بگذرند و به مشاغلی روی بیاورند که نیازی به صرف عمر و پول و مغز نداشته و در واقع آنها عمرشان را هدر داده‌اند بدون اینکه از دوران دانشگاه بهره‌ای برده باشند. از جمله فارغ‌التحصیلان زیادی که به مسافرکشی، کولبری، کارگری یا پادویی در بازار روی آورده‌اند.

حکومت ایران با تبلیغاتی که در ارزش‌گذاری بر ادامه تحصیل کرد بسیاری از جوانان را به راهی کشاند که آمار تحصیل‌کردگان را از نظر کمی بالا ببرد. اما در کیفیت، کاری که در خور این توجه و این تعداد دانشگاه باشد انجام نشد. فروش کیلویی و ضایعاتی پایان‌نامه دانشجویان که نتیجه چهار سال (یا بیشتر) تحصیل دانشگاهی است، نتیجه آن است.

ممکن است عده‌ای بگویند پایان‌نامه‌ها دیجیتالی شده‌اند. که گرچه بعید است کل این پایان‌نامه‌ها تبدیل به صفحه‌های دیجیتالی شده باشد، اما به فرض که اینطور هم باشد چیزی از بار انتقادی این تصویر یعنی «فروش پایان‌نامه‌های دانشگاهی به عنوان ضایعات» کم نمی‌کند!|