قرارداد توسعه فاز ۱۱ پارس جنوبی میان شرکت ملی نفت با کنسرسیومی متشکل از توتال، CNPC و پتروپارس امروز به امضامی‌رسد. توتال، لیدر این کنسرسیوم است. بحران کنونی اقتصادی که از رژیم و سیاست اقتصادی خائنانه وی سرچشمه میگیرد در سال های اخیر به اوج خود رسیده است. تورم پول، سیر صعودی سرسام آورد هزینه زندگی، برهم خوردن کامل موازنه صادرات و واردات و موازنه پرداخت های ارزی، افزایش بیسابقه بیکاری، ورشکست گروه زیادی از بازرگانان و صاحبان صنایع، ابعاد گسترده فساد اقتصادی در بنیاد های انگلی ، نکول شماری از چکها و سفته ها مظاهری از بحران اقتصادی است که رژیم« ولایت فقیه» در آن دست و پا میزند. در چنین شرایطی است که موضوع قراردادهای جدید نفتی- و به‌طورکلی چگونگی حضور انحصارهای فراملی در صنایع نفت، گاز و پتروشیمی- یکی از مبحث‌های داغ و چالش‌برانگیز کشور است…
هفته پیش، پاتریک پویانه، مدیر عامل شرکت توتال گفته بود: “با توجه به بازار بزرگ ایران، یک میلیارد دلار ارزش خطر کردن را دارد. ما از بعضی خطرهای احتمالی آگاهی کامل داریم.” مدیر عامل توتال همچنین گفت این شرکت قصد دارد یک پروژه پتروشیمی را هم در ایران راه‌اندازی کند. دولت آمریکا چندی پیش معافیت تحریم‌های ایران را بر اساس توافق هسته‌ای ایران با قدرت‌های جهانی تمدید کرد. اما دونالد ترامپ، رئیس جمهور آمریکا هشدار داده که اگر ایران به تعهدات خود عمل نکند، ممکن است این معافیت را لغو کند.
شرکت توتال ۵ ماه پیش گفته بود که نهایی کردن تصمیم این شرکت برای سرمایه‌گذاری در پارس جنوبی، به تصمیم آمریکا درباره تمدید معافیت تحریم‌های ایران بستگی دارد. شرکت نفتی توتال از دهه ۱۹۹۰ میلادی در بخش نفت و گاز با ایران همکاری داشته و به خصوص در اکتشاف و توسعه میدان نفتی سیری و ذخایر گازی پارس جنوبی فعال بوده است. در پی تشدید تحریم‌های هسته‌ای علیه ایران، شرکت توتال فعالیت نفتی خود در ایران را متوقف کرد، هرچند دفتر این شرکت در ایران بسته نشد.
به گزارش خبرنگار ایلنا،این نخستین قراردادی است که در قالب شرایط عمومی، ساختار و الگوی قراردادهای نفتی مصوب هیات وزیران به امضا می‌رسد.
میدان گازی پارس جنوبی از بزرگترین مخازن گاز طبیعی جهان است و شرکت توتال پیش از این، فازهای ۲ و ۳ طرح توسعه این میدان را اجرا کرده بود.
مساحت این میدان ۹۷۰۰ کیلومتر مربع است که سهم ایران از این میدان مشترک با قطر ۳۷۰۰ کیلومتر مربع است.
به گزارش خبرگزاری شانا، وابسته به وزارت نفت ایران، حمید اکبری، مدیر عامل شرکت پتروپارس پیش از امضای این قرارداد گفت: “توتال برای انتقال فناوری به شرکت پتروپارس برنامه مجزا دارد.”
علی کاردر، مدیر عامل شرکت ملی نفت ایران هم در همین مراسم گفته: “اجرای طرح توسعه بخش فراساحل پارس جنوبی در مجموع بیش از ۸۰ میلیارد دلار برای کشور درآمدزایی می کند.”
شرکت توتال گفته است با سرمایه‌گذاری اولیه یک میلیارد دلار توسعه میدان گازی پارس جنوبی را طی تابستان امسال و از منابع مالی خود به یورو، تامین خواهد کرد.
این قرارداد، بزرگترین قرارداد نفتی بعد از برداشتن تحریم‌های بین‌المللی علیه ایران است که بر اساس الگوی جدید قراردادهای نفتی امضا شده است.
در این الگو هر شرکت نفتی خارجی ملزم است یک شریک ایرانی داشته باشد و به همین دلیل شرکت پتروپارس هم به این کنسرسیوم پیوسته است.
سهم توتال در این کنسرسیوم بیش از ۵۰ درصد است.
شرکت نفتی سی‌ان‌پی‌سی چین ۳۰ درصد در این پروژه سهم دارد و پتروپارس ایران با نزدیک به ۲۰ درصد عضو دیگر این کنسرسیوم است.
از جزییات قراردادهای شرکت ملی نفت ایران با شرکت‌های خارجی هیچ‌گونه اطلاعی در اختیار افکارعمومی ایران گذاشته نمی شود و بدین ترتیب مردم از کم و کیف آن‌ها آگاه نیستند. هدف از قرارداد با “توتال”، پیش‌دستی و نوعی تمهید [چاره‌اندیشی] در قبال سیاست‌های نامعلوم دولت ترامپ نسبت به توافق‌نامهٔ “برجام” است. برای این منظور، نوع این قراردادها به‌لحاظِ امتیازدهی‌هایش- به‌دلیل اضطرار رژیم در این عرصه- آن‌چنان جذاب باید بوده باشند که درصورت احتمال وقوع چالش‌هایی با “برجام” از سوی دستگاه ترامپ، همراهی کشورهای اروپایی با ترامپ [در جهت خلاف منافع این کمپانی‌ها] را مانع گردد و یا با مشکل مواجه سازد. و به یک معنا: به‌حراج گذاشتن منابع ملی مردم ایران برای حفظ و بقای رژیم ولایت‌فقیه!