با درود های بیکران وارزوی توان بیشتر برای ادامه راه دشواری که همه ما در پیش داریم.
دوستان با توجه به شرایط دشواری که دشمنان کارگران در حکومت در گیر ان هستند و با توجه به جهانی شدن وتقریبا ملی شدن مبارزه برای دفاع از خواسته های رضا شهابی ،در حال حاضر به نظر میرسد که مقاومت رضا و پیگیری روزانه وحمایت همه جانبه سندیکا لیست ها وعلاقه مندان به جنبش کارگری ایران ، وفضای عمومی که حکومت در گیر ان است. ( به لحاظ اقتصادی و غارتی که از اموال وسرمایه های عمومی مردم، مدیران حکومت انجام داده اند، عملا نارضایتی گسترده ای را در همه جامعه دامن زده اند. تب نارضایتی ها در ابعاد گسترده ای به اغلب اقشار جامعه سرایت نموده است. )مقاومت های مزد بگیران اعم از کارگران ومعلمان و دیگر حقوق بگیران حتا بخش بزرگی از ارتشی ها را به میدان پیکار های معیشت جویانه در اورده است.  ارتشیان به شکل های مختلف در حال ابراز نارضایتی های خود هستند. رسانه های مختلف وفضای اینترنتی سانسور حکومتی را در ابعاد گسترده ای شکسته است. علاوه بر ما کارگران ومزد بگیران شاغل ، باز نشستگان ، مستمری بگیران وبیکاران ، اخراج شده گان، سپرده گذاران مال باخته و ازادی خواهان و مدافعان حقوق بشر مثل یاران طاهری هم به اعتراضات خیابانی ، با خواسته های مشخص ازادی زندانیان سیاسی آمده اند. همه این به میدان امده گان به اشکال مختلف اعتراضات ودادخواهی های خود را اعلام می کنند. راه اصلی را هنوز نمی شناسند. به نظر میرسد که پایمردی رضا شهابی و پشتیبانی سندیکا وبقیه نیروها وامکانات در سطح جهانی و داخلی فضای  همکاری وهمگرایی دادخواهان را پدید اورده است. همزمانی اعتصاب غذای رضا با اعتراضات فزاینده کارگران اراکی و خوزستانی و معلمان و تعیین روز های دادخواهی مثل 22 شهریور ، 3 مهر و 13 مهر ماه از سوی بخش های مختلف مزد بگیران واستقبال نسبی از این دعوت ها وهمگرایی بیشتر در جهت دفاع از درخواست های مطرح شده توسط بخش های بیشتری از جامعه مثل اتحاد بازنشستگان وحتا بازنشستگان لشکری در کنار کشوری ها ، این امکان را به ما می دهد که از خواسته های رضا شهابی با قدرت بیشتری دفاع کنیم. حداقل همانطور که از رضا می خواهیم وتبلیغ می کنیم که برای سالم ماندنش ، اعتصاب غذایش را بشکند ، به حکومت هم التیماتوم بدهیم که در صورت ازاد نکردن رضا شهابی و اعزام او به بیمارستان ما هم حق اعتراضات مختلف از جمله اعتصاب در خطوط و در مسیر های خیابان ها ومسیر های ویژه را در سر چهار راه ها برا ی خود قائل هستیم. ما شرکت واحدی ها تنها گروه شغلی هستیم که چنین امکان افسانه ای را برای رسیدن به خواسته های بر حق خود داریم. کافیست نیم ساعت چهارراه های  مسیراصلی خیابان انقلاب وازادی و پهلوی یا ولی عصر ویا مصدق را ببیندیم. فقط ده تا از این چهار راه ها با ده تا از اتوبوس های  بی آر تی  و دستکاری انها بطوری که نتوانند انها را بدون راهنمایی ما رانندگان راه بیاندازند. تمام استان تهران وسپس کشور می خوابد. وتمام امور حکومت مختل می شود. فرمان در دست ماست . ما با داشتن این قدرت فوق العاده و استثنایی و باور به داشتن این قدرت ، وطرح ان برای رانندگان در تمام سامانه ها و اموزش های اجرایی ان می توانیم رضا شهابی را بدون وثیقه و یا کفالت از زندان بیرون بیاوریم. و همچنین می توانیم خواسته های دیگر خود را هم از کارفرما بخواهیم وبگیریم. رسانه های زیادی همکنون از تلاش های ما پشتیبانی می کنند. و صدای ما زود جهانی میشود. همه این نیروها که این روز ها برای حمایت از سندیکا وارد پیکار شدند در ابعاد بزرگتر وارد حمایت از این حرکت ما میشوند. لذا با اموزش این اعتصاب در بین راننده ها وتمرین سازماندهی ان از سویی ، واز سوی دیگر طرح ان  به عنوان یک طرح ملی ،طی یک التیماتوم می توانیم این درخواست را در سراسر کشور وجهان طنین انداز کنیم. حکومت با توجه به فساد های وحشتناکی که دارد، وغارتی که از اموال مردم کرده وبه خارج از کشور فرستاده است ،به اندازه ای که در داخل برای مردم وکارگران شاخ وشانه می کشد قوی نیست. بیشتر تصویر این قدرتمندی را از خود نشان می دهد. ما سندیکالیستها ومزد بگیران شرکت واحد می توانیم این پیشنهاد را از سوی یکی از اعضای هیات مدیره سندیکا روی میز جلسات هفتگی یا ماهیانه وتلگرامی قرار دهیم. همین که حکومتی ها ببینند که ما در باره این قدرت والتیماتوم به خود باوری رسیده ایم ، عقب نشینی زیادی خواهد کرد. امروز با توجه به همکاری که نیروهای مختلف کارگری وحقوق بشری با ما می کنند و توجه بخش های زیادی در جهان به مبارزات کارگران ومزد بگیران ایران جلب شده است ، می توانیم از این فرصت استفاده کنیم واز این التیماتوم وهزینه هایی که شهابی وسندیکا وهمه همراهان داده ایم، بهترین برنامه ریزی برای رسیدن به مطالبات بر حقمان را دنبال کنیم. اولینش ازادی بدون قید وشرط رضا شهابی و بقیه کارگران ومعلمان زندانی است. اگر باور به خود پیدا کنیم وفقط زمزمه های التیماتوم بستن چهار راه ها را مطرح کنیم ، مطمعن باشید که عوامل امنیتی وجاسوس کار فرما وحکومت به دست وپا می افتند. کما اینکه همین الان هم به دست وپا افتاده اند و علی مطهری وربیعی و خانه کارگری های اسلامی  تازه از خواب بیدار شده اند.  نهایتا بعد از تهدید های اولیه و تلاش برای  ایجاد ارعاب ووحشت  در بین کارگران، با ملاحظه ایستادگی ما  نهایتا مجبور به پذیرفتن خواسته های ما خواهند شد. چون به محض طرح این موضوع از سوی سندیکای ما ، می توانیم از تمام رسانه وامکانات دیگر، حمایت عمومی دیگر اقشار جامعه را از این خواسته داشته باشیم . که بقیه هم میهنان هم در روز اجرای التیماتوم با راننده گان وکارگران شرکت واحد همکاری کنند.  مثلا،  سرویس های اموزش وپرورش ، وکارخانه جات وادارات دولتی وخصوصی، مینی بوس ها ، بخش خصوصی ، همه مردمی که خودرو دارند وناراضی هستند از شرایط موجود، و بر انها هم به هر شکلی جفایی رفته است. وستم دیده اند ومی خواهند کاری کنند، ولی نمی دانند چکار کنند. ما بقیه ستم دیده گان را دعوت به حمایت از این التیماتوم می کنیم. فکر می کنم با تکرار این موضوع، جنبش همبستگی ستم دیده گان دادخواه پا بگیرد با یک روش مشخص و یک هدف مشخص . ما سندیکالیستها می توانیم این بار پرچم دادخواهی را برافرازیم و همه مردم ستم دیده ایران را در حول پرچم سندیکا به ایستادگی و دادخواهی دعوت کنیم. فقط به این دلیل که ابزار بستن چهار راه ها وتهران در دست ماست. هر چهار راه یک اتوبوس! می تواند شعار ما و استراتژی ما باشد. ببینید به محض بسته شدن چهار های اصلی برای مثال ، فقط ده تا از چهاره های خیابان انتقلاب از نار مک تا ازادی و ده چهار راه اصلی در مسیر سه راه افسریه به میدان آزادی بسته شود.  همچنین اتوبوس ها را در وضعی سر چهار راه بگذاریم که نتوانند انها را جا به جا کنند. در فاصله کمتر از نیم ساعت فاتحه خوانده میشود. دیگر با بسته شدن راه ها نه نیروی انتظامی وسرکوبگر می تواند نقل وانتقال کند ونه جرثقیل ها وبکسل ها راهی خواهند داشت برای امدن بالای سر اتوبوس ها . عملا اختیار از دست حکومت خارج می شود. شهر می خوابد. ملیونها ماشین وادم ناراضی در خیابانهایی که نیروهای سرکوبگر هم راهی برای امدن ندارند. اصلی ترین نیروهای حکومت از سرخه حصار ، لویزان، جاده کرج ، جاده قم ، جاده ورامین ، سه راه اسلامشهر ، سه راه افسریه ، سلطنت اباد یا پاسداران ، می خواهند بیایند که راهی برای امدن ندارند. می ماند نیروهای بسیج ولباس شخصی ها وکلانتری ها و مسجد ها ، که عملا در محاصره شهر بسته در لابلای ماشین ها گیر می کنند. حتا اگر از مترو بخواهند استفاده کنند. باز هم از مترو که بیرون بیایند، در لابلای مردم واتومبیل های متوقف شده گیر می کنند. نه از موتور ها می توانند استفاده کنند ونه از خود روها. با لوازم ولباس سنگین سرکوبگری اشان نمی توانند پیاده راه بروند. قدرت رزمی اشان را از دست می دهدند. بستن سه راه اراک توسط کارگران اذر آب اینرا نشان داد. به ویدئو های  انروز مراجعه کنید. نزدیک محل مربوط به تجمع کارگران در سه راهی اراک به قم ، ماموران مجبور شدند از موتور ها پیاده شوند و چه دشوار صد متر راه را تا محل تجمع کارگران اذر آب پیمودند. واز این لحظه به بعد تعادل نیروها می تواند به نفع ما مردم تغییر کند. اگر که واقعا بخواهیم خودمان از داخل و به دست خودمان اوضاع را از ریشه تغییر دهیم وکشور را نجات دهیم. و انرا مدیریت کنیم. چون با ادامه دار بودن این حکومت چیزی به جز نابودی وجنگ و سرکوب وکشتار بیشتر برای ما کارگران و مزدبگیران به ارمغان نخواهد امد. شما ترس حکومت را از شادی مردم شهرهای کردستان بعد از همه پرسی در کردستان عراق  دیدید. کلی از نیروهای سرکوب حکومتی  الان انجا گیر هستند. و این بهترین فرصت برای ماست تا مهر خود را به تاریخ بزنیم. با این اقدام  ما در سراسر کشور امید به رهایی رشد خواهد کرد. چرا که با بسته شدن کل تهران عملا تمام شهرستانها هم که با تهران سروکار دارند، تا ثیر خواهند دید.  از طریق رسانه ها می توان این موفقیت را به همه مردم شهرستانها نشان دادو روش را به انها هم اموخت و انها هم با دیدن نمونه موفق با ماشین های خود شهر ها ی دیگر راخواهند بست وعملا قدرت را با کمترین هزینه برکنار کرده وعملا نماینده گان احزاب وشوراها و نماینده گان سندیکاها و ودیگر تشکیلات مردمی نیمه مخفی ومخفی به همراه کارگران وهمه کسانی که توانایی و علاقمندی به مدیریت دموکراتیک دارند، از طریق ارتباطاتاینترنتی  و رسانه ای وهمکاری همه جانبه می توانند مدیریت از پایین وکف جامعه را با همکاری مردمی که در پروژه شرکت کرده اند ، اعمال کنند. این تجربه ای است که ما از روزهای بهمن 1357 تا خرداد 1359 داریم. قبل از انکه تمام قدرت را به مفت خوران بسپاریم. همکنون در شمال سوریه و بخش هایی از مناطق کرد نشین ترکیه وعراق ، بخصوص کوبانی این سیستم دموکراتیک از سوی مردم در حال اعمال شدن است.  همین دیروز هم انتخابات شورایی داشتند. این روش مدیریت مردمی بود که توانست یک نیروی مردمی مسلح ایجاد کندوداعش را در هم بکوبد، و بخش هایی بزرگ از عراق وسوریه را نجات دهد. در تونس هم جنبش ازادیخواهی  از خود سوزی یک دستفروش شروع شد. ما که در ایران عزیز هزاران خوسوزی وخود کشی داشته ایم وهر روز داریم. برای خاتمه همه این درد ها این قدرت تکنیکی وتاکتیکی با یک استراتژی سراسر مردمی در اختیار ماست.

منصور اسانلو 5 مهر ماه 1357

عضو هیات مدیره سندیکای کارگران شرکت واحد اتوبوسرانی تهران وحومه