سهیل نوشته به یاد زندانیان در بند باشیم و امیدموسوی های باقی مانده را نجات دهیم
امروز زادروز امیدمان
امیدی که قربانی بی توجهی به مبارزان جوان شد…
■■
شرمنده ام امید !
، هر چه فریاد زدیم ، نشنیده گرفتند…
هنوز راه درازی داریم تا این جماعت بپذیرند که حمایت از زندانی سیاسی یک تکلیف برای تمام اعضای جامعه است ،
این مرحله اول کار است،
بعد باید بکوشیم که بفهمانیم کسی که از زندانهای رژیم جور و جهل بیرون آمده، به ویژه یک جوان ، نیاز به مراقبت و حمایت دارد،
بسیاری از عزیزانی که مثل امید در قیام آبان بازداشت شدند، پس از بیرون آمدن از زندان با مشکل بیکاری مواجهند، کسی که سابقه بازداشت سیاسی داشته باشد به سختی موفق به پیدا کردن شغل می شود.
بیکاری فقط یکی از مشکلات است، سرزنش شدن توسط خانواده، مشکلات روحی و جسمی ناشی از شکنجه و …
تمام اینها امید را به کام مرگ برد.
امید را از دست دادیم،
ای کاش تا دیرتر نشده ، امیدها ( #احسان_زندیه ، #رضا_صلواتی ،
#محمد_اقبالی_گلهین ، #رضا_سرولایتی ، #اکبر_فراجی ،#ناظم_بریهی ، #اکبر_نعیمی و دیگر عزیزان دربند ) را نجات دهیم.
#آبان۹۸
#امید_موسوی
چه بنویسم..اینکه هرچه بیشتر جنایت کردند وهرچه بیشتر اعدام می کنند،،اینکه. روزی نیست که. جوانانی در گوشه و کنار این مام. هزار زخم خورده،،،،به خاک وخون نیافتنداینکه روزی نیست،که چند نفر. از خانه بیرون کشیده و به ناکجا اباد می برند،،اینکه هرچه بیشتر فریاد کشیدیم..کمتر صدایمان به گوش هموطنان ……رسید.،،اینکه. هرچه. شب ها تا ساعت سه وچهار،،افکارمان به دیوار میخورد و برمی گردد،و دوبار می چرخد ،می چرخد،،و دوست داشتی که وقتی خوابت میبرد. دیگر صبح نشود ..و فردائی بدتر از امروزت نیاید،،،وقتی که. کاری از دستت بر نیاید در مقابل ،،،این همه،،،،،فلاکت،،،،ظلم…چه احساسی. دست می دهد به تو؟،،،به من،،،که اجساس خیلی. بد،،بدتر از انچه که در حد توانم باشد،،فقط. نمی دانم. چگونه تا اینجا. دوام اوردم…..