به دلیل دوری مسافت تنها یک بار امکان ملاقات با مادر خود را پیدا کرده و علی‌رغم پیگیری خانواده و خودش تا کنون امکان مرخصی و یا ملاقات دیگری با خانواده را نداشته است.”

این منبع مطلع افزود: “در تمام این سال‌ها با وجود نامه‌نگاری‌های متعدد از طرف خانواده آقای شریفی و خود ایشان با نماینده آقای خامنه‌ای و رئیس‌جمهور وقت آقای احمدی‌نژاد، هیچ پاسخی گرفته نشده و ایشان در دهمین سال حبس از ملاقات با خانواده و مرخصی محروم هستند.”

این منبع نزدیک به خانواده شریفی ادامه داد “کمال در زمان بازجویی مورد شکنجه‌های جسمی قرار گرفته و از درد شدید پاهایش رنج می‌برد. تاندون‌های پاهایش مشکل پیدا کرده‌اند؛ به طوری که فقط قادر است قدم بزند. به دلیل عدم درمان، این مشکل روز به روز بدتر می‌شود ولی کماکان مسئولین زندان در مورد اعزام وی به بیرون از زندان برای تشخیص و درمان این اختلال حرکتی اقدامی نمی‌کنند.”

لازم به یادآوری است کمال شریفی در سال ۸۷ در شهر سقز بازداشت شد و به اتهام “محاربه از طریق همکاری با یکی از احزاب اپوزسیون کردستان” توسط شعبه ۱ بیدادگاه ضدانقلاب سقز به ریاست قاضی شایق به ۳۰ سال زندان محکوم شد.

وی در سال ۸۷ در اعتراض به شرایط نگهداری اش در زندان میناب و عدم برخورداری از حق ملاقات دست به اعتصاب غذای طولانی مدتی زد؛ پس از این اعتصاب غذا کمال شریفی به مشکلات گوارشی معده و روده دچار شد و بهداری زندان نیز هیچ‌گونه اقدامی برای درمان وی صورت نداد.

کمال شریفی که در زندان میناب و در میان زندانیان عادی و جرایم مواد مخدر به سر می‌برد، در سالهای ۱۳۶۸ و ۱۳۶۹ چندین بار به اتهام هواداری و همکاری با یکی از احزاب اپوزیسیون کردستان نیز دستگیر و سرانجام در بیدادگاه ضدانقلاب شهر سقز به یکسال حبس و تحمل ۴۰ ضربه شلاق محکوم شده است.