سلام همکاران خطوط بی آرتی.

من یکی از رانندگان خطوط بی آر تی هستم
هر روز در تلگرام سندیکا و درفضای مجازی از اعتصاب غذای دو همکارمان آقای شهابی وآقای سعیدی باخبر میشوم ، واقعا امروز نتوانستم طاقت بیاورم گفتم حداقل یه حرفی از طرف خودم با همکارانم بزنم .
تا حالا فکر کردید سی روز چهل روز غذا نخوردن یعنی چی یا اینکه فکر میکنید اینها فقط عدد هستند؟ من که خودم دو روزش را هم طاقت ندارم .
من این همکاراها را از چند سال اویل سندیکا میشناسم رضا شهابی که از ابتدا اون موقعی که کمتر کسی جرات میکرد کاندیدای هیئت مدیره سندیکا بشه ایشون شد ورای هم آورد حسن سعیدی را هم از منطقه پنج میشناسم زمانی که تازه استخدام شده بودم.
از اولی که من اومدم سعیدی با سندیکا همکاری داشت، چندین بار به دلیل وایستادن جلوی مدیریت وپیگیری های حقوق همکارانش از کارش اخراج شد.
با اینکه کلی دوندگی کرد بازگشت بکار گرفت اما دوباره مقابل کسانی که حقمان را میخوردند ایستادگی کرد و باز هم اخراج شد..
تازه برای تعدادی از رانندگان اخراجی هم تو اداره کار با شهابی پیگیر اخراج از کارشون بودند و برای اکثریت شون که پرونده شان را قبول کرده بودند، رای بازگشت بکار گرفته اند یکشون هم خودم هستم .
من فقط میخواهم بگم این ها مگه از فضا اومدند که با یه تبلیغ تلویزیونی که صدا سیما پخش کرده و بارها از این فیلم ها ی کذب وساختگی ما از بیست وسی وصدا وسیما دیدیم اگه صدا وسیما راست میگه ، پس چرا اینهمه اعتراضات بازنشسته ها ومعلم وکارگر را که هرروز توخیابون میبنیم پخش نمیکنند؟
حالا ما بخواهیم تمام زحمات وتلاش های دو همکار در بندمان را فراموش کنیم که یه سری با کلی امکانات براشون پرونده درست کردند .

من نمیدونم فردا چی میشه ولی اینو میدونم که ادامه این اعتصاب غذا صدرصد به دوستانمان صدمه میزنه ، میبینید که امروز چهل ویک روز است که رضاشهابی غذا نخورده و حسن سعیدی هم ۳۲ روزه ، چرا باید اینها از جونشان برای صداشون مایه بزارند ؟
مدونید چرا ، چون صدای حقشون کسی نمیشنونه..
من فکر میکنم مسئولین قضایی و زندانبان که هیچ نگرانی ندارند چرا که حداقل تو این یه ماه یه پیگیری میکردند، بنابر این ما خودمون هستیم که باید دست بکار شویم ، اگه ما راننده ها و همکاران کمی به فکر این دوستان که تو زندان انفرادی دست به اعتصاب غذا زدند باشیم قطعا دیگران هم توجه ای خواهند کرد.
پس باید یه فکری بکنیم‌ ، هنوز هم دیر نشده به نظر من از سندیکا بخواهیم یه روز را برای این دوستان از رانندگان بخواهند فقط برای حفظ جونشون چراغ روشن کنند. یا نمیدونم هرکاری میشه بکنیم تا این دوستان و همکارای ارزشمندمون دست از اعتصاب بردارند .
باورکنید باهم باشیم نتیجه میگیریم یادتون هست که همین اعتصاب فروردین چطور میخواستند چهل درصد حقوقمان را با ده درصد ماسمالی کنند حالا نمیخواهم به اعتصابات ۸۴ برگردم‌ که واقعا امروز هرچی داریم را مدیون همین رفیقایی هستیم که در سندیکا تلاش کردند و امروز ما این شرایط را داریم .
فردا شاید خیلی دیر باشه از ما گفتن بود.
من‌به نوبه خودم هرجور بخواهید هستم ویه قدم جلو میزارم قدم بعدی را کی میاد…

چاره زحمت کشان وحدت وتشکیلات