نامه گوهر عشقی به پدر جانباخته راه آزادی جاویدنام #هومن_عبدالهی

🔶 برادرم کاک فرشید؛
از هنگامی که فیلم صحبت های تو را شنیدم، از شنیدن سخن شما که من را الگوی خود خطاب کردید، در برابر مبارزه و مقاومت شما شرم کردم.
ایران عزیز همواره مورد ظلم بوده چه از خارج و چه در داخل.

🔶 الگوی مقاومت و ایستادگی ما شما کوردها، بلوچ ها، تورک ها، لرها و همه ملت ایران است.
الگوی همه ما؛ دادخواهان ۴۳ سال ظلم جمهوری اسلامی است که با دست خالی ایستادن و مقاومت کردند.

🔶 تاریخ گواه است که قلم و بیان، برترین سلاحی است که هیچ دیکتاتوری قادر به مقاومت در برابرش نیست.

🔶 من، مادر ستار نه که مادر نیلوفر حامدی، الهه محمدی، زینب جلالیان، سهیلا حجاب و همه زنان و مردان بیگناه زندانی ای هستم. من مادر جواد روحی هستم، مادر آرش صادقی هستم، مادر هومن عبداللهی هستم، مادر شعیب میربلوچ زهی و کامبیز خروت هستم، مادر سید محمد حسینی هستم، مادر همه جانباختگان و زندانیان و آسیب دیدگان این سالها هستم.

🔶 درد ما، درد مشترکی است بنام جمهوری اسلامی که تا سرنگون نشود، ایران بوی خوش آزادی و رنگ زیبای آبادی را نخواهد دید.

🔶 من همان کُردم، من همان تُرکم، من همان بَلوچم، من همان عَربم، من همان گیلک و مازنی و لُر و تالش و تُرکمان و…. هستم. من نه به تنهایی که در کنار تو و دیگران ایرانیم.

🔶 روان فرزندم هومن عزیز و همه سرخ جامگان راه آزادی در آرامش.

چهارشنبه ۲۸ دیماه