ص 1
بمناسبت حمله وحشیانه خاته کارگر ، شوراهای اسلامی کار و حراست شرکت واحد اتوبوسرانی و دیگر نهادهای حکومتی ، به سندیکای کارگران شرکت واحد در نوزدهم اردیبهشت سال هشتاد و چهار

وضعیت اسفبارامروز کارگران و جامعه کارگری ،نتیجه برخوردهای امنیتی با سندیکاها و تشکل های مستقل کارگری است

نوزدهم اردیبهشت مصادف است با حمله وحشیانه چماقدارهای خانه کارگر و عوامل پلیسی و امنیتی به سندیکای کارگران شرکت واحد در سال 1384، از آنجایی که بعد از سرکوب دهه شصت بطور کل فعالیت های سندیکایی و تشکل های مستقل کارگری در زیر فشار سرکوب و خفقان شدید از حرکت باز ایستادند و بستری برای فعالیت تشکیلات همسو با حاکمیت از سوی خانه کارگر فراهم شد تا ادامه پروسه سرکوب سندیکاها و تشکلات مستقل کارگری توسط این نهاد فرمایشی و کارفرمایی ادامه پیدا کند و مزد جناحی و وابستگی خودشان را از صاحبان قدرت دریافت کنند و از دهه 70 تشکیلات خانه کارگر بطور همه جانبه جایگزین سندیکاها و تشکیلات مستقل کارگری شد، هر چند که فعالان کارگری دست از تلاش برنداشته بودند و درصدد شرایطی بودند تا بتوانند در فرصتی مناسب مجددا سندیکاها و تشکل های مستقل کارگری را سازماندهی کنند. از آنجایی که تعدادی از فعالین کارگری در قالب هیئت موسسین سندیکاهای کارگری جلساتی را بطور غیر علنی برگزار می کردند و آموزش سندیکایی به کارگران و فعالان داوطلب کارگری می دادند با همت وتلاش این فعالین پیشرو سندیکایی که متشکل از هیات موسس سندیکاهای کارگری شرکت واحد، کفاشان، فلزکاران و خیاطان هر ماه جلساتی در راستای نحوه ی فعالیت و تشکیل سندیکا و عضو گیری آموزش هایی به اعضای داوطلب می دادند که در نهایت خروجی این آموزش و فعالیت ها تشکیل اولین سندیکا، سندیکای کارگران شرکت واحد اتوبوسرانی تهران و حومه در کشور بود. خانه کارگر و عوامل تحت فرمانش شوراهای فرمایشی سندیکای شرکت واحد را تهدیدی و خطر جدی برای موقعیت و حکومیت چندین ساله خودشان دیدند به همین خاطر از تمام امکانات و ابزارها و افراد منفعت طلب و مزدور و چماقدار برای سرکوب سندیکا و اعضای آن از هیچ کوششی دریغ نکردند بطوری که سالها بواسطه این تشکیلات همسو با دولت و کارفرما باعث شکل نگرفتن سندیکاها و تشکل های مستقل در کارگاه ها و کارخانه ها و جامعه کارگری شده بودند و نقش اصلی را در سرکوب و عدم شکل گیری این نهادهای غیر وابسته کارگری ایفا می کردند. سندیکای کارگران شرکت واحد اتوبوسرانی که در سال 1384 در اردیبهشت ماه هنوز انتخابات برگزار نکرده بود و در حال آموزش به کارگران و رانندگان شرکت واحد در قالب هیئت موسس فعالیت میکرد و از طرف رانندگان و کارگران شرکت واحد مورد استقبال چشمگیری قرار گرفت، عوامل خانه کارگر و شوراهای اسلامی کار فرمایشی را به این فکر انداخت که با همکاری نهاد های امنیتی مخالف جامعه مدنی نقشه ی حمله به این سندیکایی که بعد از 27 سال در خفقان و سرکوب کارگران تشکیل شده بود طراحی کردند تا در نطفه خفه کنند و این شد که خانه کارگر و عوامل تحت فرمانشان شوراهای فرمایشی ده گانه شرکت واحد و عوامل امنیتی با همکاری و حضور پررنگ نیروهای انتظامی در روز 19 اردیبهشت ماه با اجیر کردن چماقدارها از اول صبح نوزدهم اردیبهشت ماه 84 حمله وحشیانه و بیرحمانه ای را با همکاری مدیریت وقت شرکت واحد که دهها اتوبوس برای حمل چماق ها و افراد جیره خوار در اختیار این عوامل سرکوب گذاشته بود به محل سندیکای کارگران شرکت واحد واقع در حسن آباد تهران خیابان خیام (محل سندیکای خبازها) حمله ور شدند و کارگران و رانندگان حاضر در سندیکا را مورد ضرب و شتم قرار دادند و اموال سندیکا را از قبیل کتاب، جزوات و نشریات سندیکا را به سرقت بردند و چند تن از اعضای سندیکا مجروح شدند و عوامل امنیتی هم از این ضرب وشتم ها و دزدی ها فیلم برداری میکردند و پلیس حاضر در محل هم بجای بازداشت ضاربین اعضای سندیکا کمورد ضرب و شتم قرار گرفته را بازداشت کردند، هر چند که این حمله سازماندهی شده نه تنها باعث رعب و وحشت کارگران نشد بلکه باعث گردید کارگران و رانندگان برای تشکیل سندیکای یک ماه زودتر از موعد 13خرداد 84 توانست اولین انتخابات آزاد کارگری و مجمع عمومی را برگزار و سندیکای کارگران شرکت واحد تهران را بازگشایی کنند.

با توجه به اینکه این سندیکا و اعضای آن توسط نیروهای امنیتی، پلیسی و قضایی در طی این سالها تحت فشار و تهدید و اخراج از کار و زندان های طولانی مدت قرار گرفته بوده اند اما همچنان با پایداری و مقاومت اعضایش هنوز به حیات خود ادامه داده و می دهد .سندیکای کارگران شرکت واحد تمامی مشکلات کارگران اعم از نبود امنیت شغلی، مسکن و اسفبار بودن وضعیت معیشت کارگران، مشکلات بیمه و

(ادامه در صفحه دوم)

https://t.me/vahedsyndica/1004