کیانوش سنجری، خبرنگار سابق صدای آمریکا و فعال حقوق بشر در توییتی نوشت: با گام‌هایی مردد، چشمانی اشک‌آلود و قلبی زخمی از آخرین گیت پرواز عبور کردم، سوار هواپیما شدم و بعد از تحمل ۵ سال و ۵ ماه و ۲۰ روز زندان، تیمارستان، بازجویی در خانه امن، حضور و غیاب در دایره نظارت، پرداخت جریمه [باج] و رفع ممنوعیت خروج، امشب از وطن عزیز و اشغالی‌ام خارج شدم.
کیانوش سنجری بعد از ۱۰ سال کار و زندگی در آمریکا در سال ۲۰۱۶ برای دیدار با مادر بیمارش به ایران بازگشت اما توسط ماموران وزارت اطلاعات دولت روحانی بازداشت و به پنج سال زندان و ممنوعیت خروج از کشور محکوم شد.
او در رشته توییتی توضیح داده که «جنون وطن» داشته و با تمام بلاهایی که به سرش آوردند همچنان دلش می‌خواست تا به زندگی در وطن ادامه دهد. او می‌گوید بارها پیشنهاد همکاری با وزارت اطلاعات را برای اجرا نشدن حکم زندانش رد کرده است.
آقای سنجری در یک سلسله توییت نوشته:
«با گام‌هایی مردد، چشمانی اشک‌آلود و قلبی زخمی از آخرین گیت پرواز عبور کردم، سوار هواپیما شدم و بعد از تحمل ۵ سال و ۵ ماه و ۲۰ روز زندان، تیمارستان، بازجویی در خانه امن، حضور و غیاب در دایره نظارت، پرداخت جریمه [باج] و رفع ممنوعیت خروج، امشب از وطن عزیز و اشغالی‌ام خارج شدم.»
او خبرنگار صدای آمریکا بود و چند سال پیش برای دیدن خانواده‌اش به ایران برگشت. بعد از گذراندن دو سال حبس در زندان اوین به افسردگی مبتلا شد.
او در اتاقی در شبکه اجتماعی کلاب‌هاوس درباره تجربه انتقال اجباری به بیمارستان روانی گفت:
“یکبار مرا از زندان سوار ماشین کردند و به بیمارستان امین‌آباد بردند و تست سلامت عقل و روان از من گرفتند. هفت روز آنجا بستری بودم. از داخل زندان من را با پابند و دستبند به امین آباد بردند. در آنجا تست اعصاب و روان از من گرفته شد. بیهوش شدم و به تخت زنجیر شدم. داروهایی به من داده می شد که آنها را نمی‌خوردم. ساعات اولیه که وارد بخش مخصوص بیماران اعصاب و روان شدم که اختلالات حاد داشتند مرا کنار آنها بستری کردند.”